Op weg naar Istanbul

2012

Wij zijn samen met Marjet zaterdag aangekomen om Pietie, Chris en Lotte af te lossen. Jouk en ik als begeleiders en Marjet natuurlijk als amazone.

We kwamen daar direct al heel leuk terecht bij Bernd und Suzi, met een heerlijke BBQ, waar we met elkaar onder het genot van een lekker duits biertje en een mooi wijntje de overdarcht hebben kunnen doen.

Jouk en ik zijn heel enthousiast over het avontuur van Noud en het achterliggende doel, maar wij hebben beiden geen bal verstand van paarden…..Dat geeft gelukkig niet, want Noud is inmiddels praktijkexpert en Marjet heeft het afgelopen jaar in Heumen geweldig getraind, dus daar hoefden wij ons geen zorgen over te maken.

Wel natuurlijk over die vrachtwagen met aanhangende caravan, die in total 13 meter lang is. Een hele ervaring om met zo’n gevaarte door de Beierse Bossen te rijden.. Maar voor het zover is moet je als begeleider “even” de plek voor de volgende dag zien te vinden, waar de route van Noud naar toegaat. Detail kaarten bestuderen, de grote lijn in de gaten houden (wijken we niet teveel af?), de afstand goed inschatten en vooral iemand aan de lijn zien te krijgen met de vraag of deze voor een groep van 2 rijders en 2 begeleiders – op weg naar Istanbul….,bent u daar nog….? – nog 2 boxen voor Jan en Karel en een plek voor onze Wohnwagen heeft. Niet eenvoudig, wel leuk om te doen, met als ultieme beloning het verlossende “ja sie können kommen”…

Een heel avontuur om vervolgens de volgende dag door die kleine Beierse plaatsjes en wegen, met zo’n gevaarte van 13 meter achter je, naar de volgende bestemming te rijden, wat soms gepaard ging met enige bloeddruk verhoging, met name bij Jouk….
Zoals Noud al beschreef kom je op de meest afgelegen maar daardoor vaak heel mooie plekken ,met vrijwel altijd een hartelijke ontvangst en zeker altijd de volgende ochtend een warm afscheid (soms heeft de gastvrouw tranen in haar ogen, ja die Noud maakt wat los

Meerdere malen werd er een plaatselijke journalist door de staleigenaar opgetrommeld voor een verhaal in de regiokrant : Noud kan dat verhaal inmiddels dromen en schut het elke keer weer vol plezier uit zijn mouw….
Eén keer maakten we mee dat de betreffende journaliste, die zelf kennelijk minder goed in haar vel zat, in de loop van de vertelling van Noud steeds meer ontredderd raakte van wat je zoal met je leven kunt doen als je zelf er een leuke wending aan geeft..Het had weinig gescheeld of we hadden dr Sigmund er bij moeten halen…..
Met Noud en Marjet was het ‘s avonds met zijn vieren in de Wohnwagen verder heel gezellig..

En Jouk en ik hebben in die week toch een duidelijke band op gebouwd met Jan en Karel, 2 prachtige paarden, zonder meer ..!
Zelf heb ik nog een keer een uur met Karel en Noud/Jan door de bossen gereden en – na enige basale aanwijzingen van Noud – bleek Karel te doen wat ik van hem wilde.
Voor mij persoonlijk een hele ervaring, want tot dusver had ik alleen op manage paarden gereden met een groepje (de gids bepaalt alles, en wat je ook doet, het paard gaat verder zijn eigen gang..).

Kortom voor Jouk en mij was dit een hele mooie leuke en intensieve ervaring, waar we met veel plezier op terug kijken!
Noud jongen en natuurlijk ook Jan en Karel, veel succes op weg naar Istanbul!

Vriendelijke groet,

Max Derks

PS Zaterdag kwam weer het nieuwe team in de personen van Loes en Piet als begeleiders en Connie als rijdster. We hebben zeer gezellig in een restaurant ergens bij Oberhüttensölden – off all places – asperges met lekkere duitse Riesling er bij gegeten en alle verhalen gewisseld ( heel leuk).

Piet en Loes; we hebben alle vertrouwen in jullie als opvolgende begeleiders!!!