Op weg naar Istanbul

2012

Wakker worden

De paarden hebben tot nu toe meestal een geweldig onderkomen gehad in de vorm van zeer ruime stallen. Bij het krieken van de dag worden ze wakker en meestal krijgen ze rond de klok van zessen een flinke baal hooi toegeworpen door de eigenaren van de stallen. Aansluitend ben ik zelf rond de klok van 0630/0700 uur op stal om een bak muesli uit te delen. Lekker krachtig voer. Daarna, als het kan, de wei in om nog wat gras te eten.

Het vertrek

Na ons ontbijt worden de paarden klaargemaakt. Dat is meestal ergens tussen 08.30/09.00 uur. Hoeven, borstelen en zadelen. Eerst nog even alles goed nakijken en dan aan de slag De GPS is voor de route geprogrammeerd, de boterhammen en 1,5 kilo  paardenbrokken met halster en al in de zadeltassen gestopt. Na het zadelen maken we nog een paar foto’s en nemen afscheid van onze gastgezinnen. Steeds opnieuw worden de paarden nog eens aangehaald en hen het beste toegewenst. Als de pers aanwezig is, dat komt regelmatig voor, nog even een interviewtje en een paar foto’s en dan erop en wegwezen. Klaar voor vertrek kijken we op de GPS und Reiten Loss.

Onderweg

GPS verteld ons waarheen en dan op pad. De paarden zijn lekker uitgerust en die laten we ff warmlopen. Na een half uurtje ff de draf erin. Meestal een minuut of 15 en dan weer gewone stap. Afgelopen week hebben MaJet en ik voor ons beiden een nieuw record gevestigd en ruim 5 km in draf afgelegd. Dat schiet wel lekker op. Een beetje afhankelijk van de dag-km die afgelegd moeten worden kiezen we pauzemomenten. Bij een lange tocht, 30 kilometer of meer om de 2,5 uur. Een korte tocht, minder dan 30 kilometer één middagpauze. Tijdens de pauzes snoepen de paarden van het gras en krijgen ze hun brokken.  Onderweg is er veel te zien en lopen de paarden lekker rustig door. Ze zijn inmiddels aan heel wat gewend en echt schrikken en weglopen maken we niet meer mee. Dat geeft rust voor alle partijen. Leuk voor de paarden is dat ze veel soortgenoten in de weilanden tegenkomen. Meestal wordt er bij wijze van groet wat heen en weer gehinnikt. Leuk je voelt het door je botten heen als je erop zit. Wegen omhoog blijven we zitten, langere stukken naar beneden gaan we eraf en lopen samen rustig naar beneden. Het laatste stuk van de route doen we in stap zodat Jan & Karel lekker kunnen uitlopen.

De aankomst

Steeds opnieuw weer een hele belevenis. Hoe dichter we in de buurt komen hoe onrustiger de paarden worden. Het lijkt wel of ze de stal ruiken en in de gaten hebben dat we er bijna zijn. Paarden hebben er wel een vermoeiende dag opzitten. Eerst rustig effe knuffelen, dan afzadelen,  hoeven uitkrabben, een paar lekkere koekjes, nu de warmgelopen beenpezen koelen met koud water, dan naar de bak om lekker rond te rollen, rondlopen in alle rust en dan naar stal. Daar aangekomen een flinke berg hooi en een kilo muesli. Zie ze genieten. Rond de klok van 21.30 uur nog 1,5 kilo slobber met zemelen, gemengd met  water. Als dan alles achter de rug is, licht uit en slapen. Op de aankomstplek staan vaker mensen klaar om ons te verwelkomen. Een feest voor ons, maar voor de paarden iets minder omdat ze moeten wachten, maar dat laten we maar heel kort duren. Immers de paarden eerst en dan de rest.

Gezellig wisselen

Afgelopen zaterdag was het  wisseldag. Pietje, Chris en Lotte keerden huiswaarts rond de avondklok van achten. We hebben samen een prachtige week gehad en met Pietje en Chris twee etappes gedaan. Bij de eerste met Renée als amazone en de tweede met amazone Lotte. We reden mooie afstanden en hadden het reuze gezellig. Maar voordat zij naar huis vertrokken,  kwamen Jouk en Max aan  en brachten mijn MaJetje mee.  Met z’n allen werden we uitgenodigd bij Bernd en Susi Weber. De overdracht kon dus ook op een prettige manier worden gedaan, waarbij een lekkere hap van de BBQ met een heerlijk Weißen Bier voor ons klaarstonden. Bij de familie Weber hebben wij ons opnieuw heel goed geamuseerd. Mooie, ruime stallen en een fantastische zorg voor ons. De paardenwagen kwam nog vast te zitten in de blubber en Bernd trok het ding er met een grote tractor uit. Helemaal goed.

MaJetje’s eerste tocht , maar bij Herr Mandel op haar plaats

Bar en boos. Wat een regen op de zondagochtend op weg naar Hohenburg. De eerste keer dat ik met MaJet Jan & Karel in Op weg naar Istanbul, onderweg ben. Ik had me daar wel iets anders bij voorgesteld, maar regen is iets waar je nooit op zit te wachten. Toch legden we ruim 48 kilometer af, een hele prestatie van MaJet die gewend is aan tochten van 2 tot 3 uur. Ze was dan ook redelijk uitgeteld, maar de volgende dag helemaal fit en in voor een tocht van rond de 30 kilometer en dat ging ook heel goed. De heer Conrad Mandel heeft een mooi bedrijf, is lid van de vrijwillige brandweer en als boer werkzaam en actief met zijn melkkoeien. Ook hier was niets te veel. Grösser man mit viel Enthusiasmus, für uns der  Partner der man sich wünscht.

Amberg eine schöne Stadt

Toch ook nog even cultureel doen in Amberg. Een fanatische mooie Altstadt. Ga er een keertje heen. De loopt dwars door de afgelopen drie eeuwen heen en komt hele mooie gebouwen en prachtige straatjes tegen. Een bezienswaardig stadje, met een leuke ouwe kerk en …… gezellige ouwe kroegen.  Amberg is een echte mooie stad, zie fotootje. Je kunt er heerlijk rondkuieren en een biertje drinken, maar vooral de historie van deze stad is van groot belang geweest in de geschiedenis van de regio. Wil je er meer over weten ga er dan heen of kijk op internet. Daar ook heerlijk asperges gegeten, helemaal echt goed klaargemaakt door onze Jouk (wel lekker iemand die kookt na een vermoeiende dag).

Ursensollen-Hohenburg

Na een pittige tocht met veel op en af kwamen  we bij een stel aantrekkelijk leuke lui aan. Vrouw met zwarte haren, Susie en een geweldige paarse pluk op het voorhoofd samen met haar man, Bernd, verwenden ons tot op het bod. De hele klantenschaar was opgetrommeld, een BBQ, drank, een warme thuisdouche en tot slot de paarden kwamen in stallen terecht waar ze met heimwee aan terug zullen denken als ze straks in de hemel zijn . Voor het vertrek moest de paardenwagen nog even uit de stront worden getrokken.

Hohenburg-Bruck an der Hohen Falz

Ook hier weer een geweldig gezin dat ons met open armen ontving. Jouk en Max hadden het helemaal voor elkaar. Een prachtige oude boerderij, de pers bij aankomst na een tocht van bijna 50 km waarin MaJet het helemaal te gek heeft gedaan, stond voor ons klaar. We hebben genoten. Tot in de late uurtjes samen met een paar buurtbewoners de route voor morgen in elkaar gezet. Er was een prachtige bowl gemaakt door mevrouw Johanna. Typisch leuke mensen. Lorenz de vader, een leeftijdgenoot haalde ons op z´n brommer bij het begin van het dorp op en begeleidde tot aan den Hof. De dag erna vroeg in de ochtend rond de klok van 06.00 uur stond hij al voor de paarden klaar. Geweldig, genieten maar vooral waarderen. Die Duitsers af en prachtig. Ik zal ze nooit meer voor die geweldige handwarmers uitschelden.

Bruck-Nanzing

Tis toch geweldig om in de ‘Middle of Nowhere’ terecht te komen. Geen toilet, geen gedoe en geen douche. Moet ik daar ineens aan onze Chris denken. We hadden eerder zo’n plek. Wat er toen wel was, een warme buitendouche. Daar nam ik vroeg in de ochtend een lekker warme buitendouche. Niemand te zien, terwijl je wel de auto’s boven je hoort ronddraaien. Chris, betrokken als altijd moest eerst de paarden doen en regelzaken op orde hebben om vervolgens te besluiten om rond de klok van tienen te gaan douchen, dus ook lekker buiten. Terwijl daarmee bezig was kwam er een jonge amazone voorbij die niet meer wist waar ze kijken moesten. Chris was echt in de veronderstelling dat hij niet gezien was. De baas zei bij het afscheid dat het erg fijn was dat we er waren en iedereen het  Gemütlich vond. Er was een juffrouw die zei :”Einen Holländer war aber aktiv mit dem Wasser!!!“. Nou leuk hoor. Hier op deze plaats speelt het zelfde. We hebben besloten alleen het warme afwaswateren op te halen en morgen wel weer verder te zien.

Geweldig dus deze stop. Een nest met 9 kleine hondjes voor de fok en dus de verkoop keften als razenden. Stila had nog een hele mooie inbreng voor Loop voor Leven, der Franz, een man met ambities voor veulens en heel erg aardig, en Rudi und Louise die ook onze harten hadden gestolen, Bij het afscheid kregen we muggenbescherming mee, een gerepareerde paardendeken, veel waardevolle adviezen voor de reis en bovenal heel veel hartelijkheid.

Beim Reitverein in Viechtach

Weer geweldig het verblijf bij instructrice Christina, de heeft ons echt heel goed geholpen. Leuke gezellig en enthousiaste dame met nogal wat pit. Een vereniging is anders dan een commercieel paardenbedrijf, Maar deze zat echt heel leuk in elkaar.

Dan de tochten.

Loop hier een keetje gewoon een hele dag rond door het landschap. Vossen, zwijnen, reeën, roofvogels, maar ook padden salamanders, kikkers, en nog meer van dat gedoe. Helemaal leuk om er tussen te zitten. Ik wist het wel, maar dat het ook gewoon kijken is vind ik wel apart.

De verzorging van Jan & Karel

Met de hoeven gaat het goed. We hebben in de ijzers al van alles aan getroffen van stenen, dennenappels tot een uitgedroogd stuk maandverband en condooms aan toe. In het bos ligt van alles en nog wat. Maar goed met een goed hoeven mes kom je een heel eind en gelukkig geven de paarden al snel aan als er met de ijzers/hoeven iets niet deugt.

De paarden zijn vandaag ingeënt voor de tweede keer tegen het Nijl virus, ik zei eerder al dat onze Jos zich erover gebaasde en vroeg of ik dacht te gaan verdwalen, maar in Roemenië komt het voor dus. Het enten ging goed en in de paardenpaspoorten is alles netjes genoteerd.

Hier vliegen zwarte vliegjes rond die de paarden erg lastig vallen. Ze steken tot bloedens toe en gaan maar door. We beschermen ze steeds met spuitmiddelen maar het helpt geen zak verdomme.

Gele kousjes

Vanwege de enorme weilanden waar we doorheen razen, die begroeid zijn  te zoveel paardenbloemen als ik nog nooit gezien heb, lopen de paarden gele sokjes op door het stuifmeel van deze bloemen……prachtig om te zien.

Drollenvanger

Lopen we daar door een dorpje aan de linker kant op de stoep van de hoofdweg door het dorp. MaJet voorop, dan een flink gat en dan Jan met Noudje op z’n rug. MaJet passeert een openstaande garagedeur. De eigenaar komt naar buiten schudt met z’n hoofd van “Ach nee toch”, kijkt naar de andere kant en ziet mij met Jan eraan komen. Hij stapt naar binnen, gooit vlak voordat wij er zijn de garagedeur met een enorme klap dicht. Jan schrikt een beetje en legt er bij het passeren van de gesloten deur een enorme hoop mest neer. We lopen rustig verder. Dan hoor ik achter me : “Hé Sie dar, was ist das hier, soll doch nicht sein“. Ik loop verder zonder omkijken. De man schreeuwt nog een paar keer en dan niet meer. Wij steken de straat over en gaan aan de andere kant lopen op straat (zo hoort het ook, op een paard gedraag je je als een fietser). Komt er een auto aangereden met een hele boze man die MaJet aanspreekt en schreeuwt “Aufräumen und schnell”.  MaJet schrikt zich een aap en begrijpt niet waar het overgaat. Ik loop er ook maar heen en zeg tegen die  man : “Ich habe es nicht gewusst”, want ik dacht dat begrijpt hij meteen. Maar we werden gedwongen terug te lopen en de stront op te ruimen. MaJet deed haar best en ik kreeg een grote plastic zakken vol met paardendrollen. Die hebben we maar aan de overkant in een gemeentelijke prullenbak gemieterd. Eind shitverhaal. (Overigens vonden we wel dat de man gelijk had, maar het had anders gekund nietwaar).

 Team van de week

Ook deze week weer een heel geweldig team. Samen op de foto rond de Nederlandse Leeuw, die overigens een Duits voetbalpakkie aanheeft. Nou jij weer. Jouk & Max als begeleidingsteam en MaJet als amazone hebben het geweldig gedaan. Tis leuk te ervaren dat de invulling van de weken iedere keer weer anders is. Ik vind het prachtig.

De Union dames

Fantastisch hoe de Dames 1 van Union het doen. Er gaat geen avond of nacht voorbij of ze houden me bezig. Prima spel, een ontiegelijk leuke inzamelingsacties voor Loop voor Leven en vooral een te leuk kussen waar ik iedere avond en nacht met m’n bolletje op lig. Meiden, dames, speelsters en vooral vriendinnen,  hartstikke bedankt ik ben blij en vooral trots op jullie.

Trouwens Union Hockey

Ik mis jullie wel, de zondagmiddag, de trainingsavonden en vooral steeds weer alle mensen overal van Union, onze geweldige vereniging met zoveel leuke leden en altijd ontspanning. Nog ff en ik mag er ook weer zijn in….september dus, het nieuwe seizoen. Met heel veel oude en bekende leden en naar ik begreep vele nieuwe leden welkom allemaal.