Op weg naar Istanbul

2012

Team van de week

Deze begon zo mooi. Jouk, Max en MaJet  hebben er een prachtige week, de vijfde etappe,  van gemaakt. Maar ook nu weer na een week afscheid nemen van elkaar. Heel fijn en mooi dat MaJet ook een week hier kon en wilde zijn. Het weer zat mee, de paarden deden het geweldig en de gezelligheid was troef. Jouk vond het erg spannend maar deed uitstekend mee en verdient een groot compliment. Wat trouwens helemaal fijn was is dat Jouk de kookpotjes op ons driepits toestel klaarmaakte waarmee we toch een ster boven de restaurantdeur van Op weg naar Istanbul verdiend hebben. Laat je een keer uitnodigen om bij haar asperges te gaan eten. Trouwens MaJet liep met Karel net over de 200km en dat mag zeker vermeld worden. Ook voor haar was het af en toe ook heel spannend, berg op en af en vooral het onvermijdelijk langs drukke wegen moeten lopen. Maar ouwe taaie je deed het heel goed. En dan Max, de rust zelve en opgewekt als altijd deed zijn ding alsof hij het al jaren gewend was. De dagen dat hij niet kon hardlopen was zijn humeur een tikkeltje minder, maar een borrel en biertje hielpen hem er dan weer overeen.

 

 

 

 

 

 

Wisseling van de wacht en een mooi 6^de team

Op zaterdag arriveerden Loes, Connie en Piet na een rit van ruim 8 uur op onze plek bij dierenarts…. We waren dus met z’n 7en en de afwisseling zou de dag erna plaatsvinden. Met z’n allen lekker geslapen in en rond de caravan. MaJet en Noud mochten voor hun laatste nacht in het tuinhuisje slapen. Mooie oplossing. De avond brachten we door in een plaatselijk restaurant. Gezellig en boordevol gespreksonderwerpen over de week die was en de week die komen ging. Wat overgedragen moest en kon worden werd overgedragen. Tegen de klok van 11en naar bed. Welterusten en veel plezier. Zondagochtend het team van week 5 rond 10en aan richting Malden. Het nieuwe team was er klaar voor en de paarden werden gezadeld. Rond 11en Liepen Connie op Karel en Noud op Jan van het terrein af richting Wegscheid en op weg naar Oostenrijk. Ook nu weer een geweldige week met Team 6 met Loes, Connie en Piet. Het was weer reuze gezellig en druk als normaal. Iedereen volbracht de taken perfect. Loes kookte iedere dag en we hebben flink en heerlijk gegeten. Na het eten de route voor de dag erna plannen en dan een potje Rikken. Helemaal compleet dus weer deze afgelopen week.

Und dann unsere Petra

Het was weer geweldig, oder mit ein Wort Fabulös.  We hebben genoten op hun manage. Petra had het prima voor elkaar en we hebben heel veel plezier gehad. Die Petra war großartig und es war sehr gemütlich. Vielen dank und mach alles weither wie du es jetzt  machst,.  Ich bin verrückt über alle was du da gebaut hast. Liebe  Grüße Noud.

 

 

 

 

 

Jan zakt door de brug

De ‘Jan zakt door de brug’ story heb ik, i.v.m. de vele reacties, al vooraf doorgestuurd naar NL en op de website laten zetten (dus ff terug scrollen om dit avontuur te lezen).  Inmiddels gaat het weer prima met Jantje en heeft hij er volgens mij géén trauma aan overgehouden. Bedankt voor de vele reacties en nuttige  tips!

 

 

 

 

 

 

Morgen naar Oostenrijk

Terwijl ik hier de paardenspullen bijwerk, m’n kastjes in de caravan opruim en de paarden verzorg, zijn Loes, Connie en Piet alvast een kijkje gaan nemen in Oostenrijk om alvast de nodige zaken aan te schaffen, zoals belastingsticker voor de auto’s, prepaid telefoonkaartje en een kaartje voor de wokkel.  Ook gaan zij vast opzoek naar een overnachtingsmogelijkheid, voor het eerst in Oostenrijk vanavond plannen we de route en als het met Jan goed gaat zitten we er morgen weer op voor een korte tocht van rond de 25 km.

 

 

 

 

De ijsheiligen slaan toe

Tis toch wel waar dat de vorst pas echt weg is nadat de ijsheiligen zijn vertrokken. De nachten van 13-14 en 15 mei waren steenkoud, de weilanden in de ochtenden helemaal wit en in de caravan de kachel aan. We zitten hier tegen de grens van Oostenrijk op 750 m hoogte en het is bar koud en de paarden voor de nacht lekker ingepakt in hun dekens staan op stal, niks-der-van buiten. Overdag is het lekker als de zon tenminste schijnt. Over het weer hebben we trouwens de laatste 3 weken niet te klagen. Meestal lekker zonnig. Een dagje met wat regen, maar dat is erg fijn om in te rijden en voor Jan & Karel helemaal het einde.

Overigens de 16 mei zaten we in de sneeuw en was de temperatuur overdag rond de 5 graden. Lekker voor de paarden en koud voor mijn vel. Dan 17 mei, waarlijk waardeloos weer, koud en nat. De 18^de werd het beter en de 19^de mei kwam de warme föhn en het was 32 graden. Gelukkig zijn we vroeg vertrokken en hadden de paarden maar beperkte last van de warmte. Jan had zijn badmuts ’s ochtend opgezet omdat ie dacht dat we gingen zwemmen. Hèhè. Morgen de warme Föhn het wordt meer dan 30 graden, dus gaan we heel vroeg op pad naar Krems  a.d. Donau

T-Mobile wokkel weer actief

Ja ja of je het gelooft of niet maar mijn wokkel werkt weer. Dankzij Sander van Herpen, die bij T-Mobile werkt, is het ding weer actief. Sander hartstikke bedankt. Ik ben er heel blij mee en we kunnen weer verder. Overigens blijf ik wel trouw aan het plaatsen van de stukjes per etappe per week. Dat bevalt prima zo.

Reacties op de site; Hans, Tim en Jaap prima werk !!!

Iedere keer als het me lukt met internet verbinding te krijgen dan kijk ik eerst naar onze website en op Facebook. Ontzettend leuk al die reacties die jullie erop zetten . Ik ben er blij mee en zou overal op willen reageren, maar daar ontbreekt de tijd echt voor. Blijven reageren a.u.b. ook al reageer ik daar niet op. Wat internet, Twitter, Facebook en dergelijke betreft ben ik Hans, Tim en Jaap van SoMe Solutions heel dankbaar. Zij steken er erg veel tijd en energie in en maken er een hele professionele happening van. Mannen hartstikke bedankt, de volgende 250 km rijden we voor jullie.

Verdomme we zitten over de 1.000 km

Dus de eerste drempel gehaald, we zitten op één derde en dat is wel heel mooi. Op Moederdag hebben we de duizendste kilometer gereden, als de mijne nog zou leven zou ze heel trots zijn. Ik ben blij en de rest van de crew ook. We hebben er een flinke borrel op gedronken en een paar Duitsers ervan weten te overtuigen dat het een klein karweitje was. Hèhè wat een opschepper. Dikke kuiten, een kont waar iedere stier die van de clenbuterol heeft zitten snoepen jaloers op zou zijn en een paar versleten vingers van de teugels hebben we maar verzwegen. Gefeliciteerd allemaal, meerijders, chauffeurs, ondersteuners, fans langs de weg en ook jullie trouwe lezers. Het wordt nog wat, maar nu eerst……………zo meteen, nog bijna 2 weken,  een hele week vissen, vissen, vissen, zingen, opscheppen en sterke verhalen vertellen en aanhoren maar ook weer  lekker voorbereiden op de laatste 11 weekjes met Jan & Karel op pad.

‘Nondedju’ al bijna 30.000 Euro

Ik ben blij verrast door de mededeling van Nicoline Hoogerbrugge dat er al bijna 30.000 euro binnen is voor Loop voor Leven. Mensen kom op ik maak samen met anderen de 3.250 kilometer vol en jullie de 100.000 Euro, ieder zijn opdracht. Storten kan op 1122.33.007 o.v.v. Op weg naar Istanbul.

Hé, das 1/3 binnen

Of je er waarde aan hecht of niet maar van het aantal af te leggen kilometers, het aantal weken onderweg en de binnen te halen gelden voor Loop voor Leven is nu een derde binnen. Zijn we samen en met z’n allen trots. Ja hoor en dat mag ook. Alle donateurs, alle rijders, alle chauffeurs met aanhang geweldig. We zitten heel goed op schema.  Maar wat vooral belangrijk is we zitten helemaal op schema ondanks een paar kleine tegenslagen en de verwondingen van onze Jan, die er trouwens weer helemaal bovenop is. Geweldige knol en prachtig paard.  Wat van Karel zeker ook gezegd kan en moet worden. Elly en Saskia hebben een heel belangrijke rol gespeeld bij de keuze van deze twee maatjes voor dit project.

Logeren bij de dierenarts op de Ilztalrind Ranch

We waren te gast bij de familie Kölbl in Grafenau. Een prachtige boerderij met twee hele aardige mensen. Max, de eigenaar, een cowboy, gek op de wildwater kanovaren, een westernhoed op het hoofd en een  en volleerd ruiter getrouwd met een charmante dierenarts. Sandra een  enthousiaste amazone, behulpzaam en charmant. We hebben genoten op deze Ranch en vooral geboft met alle hulp nadat Jan te water was gegaan (zie boven). De paarden hadden ook hier weer paleizen van stallen, groot en wel verzorgd met hooi, strooi en lekkere hapjes. Ook hier konden Jan & Karel hun hart en maag ophalen aan het geweldige weiland.

 

 

 

 

In de Thalerhof kan alles

Het is heel apart om in de middle of nowhere een familie aan te treffen die sinds generaties lang hier woont, opgroeit en doodgaat. Mensen die het fijn vinden als er gasten zijn en verbaasd reageren op een gek die op een paard naar Istanbul rijdt. Paarden zijn er om het land mee om te ploegen, net als overgrootvader en niet om op te zitten. Jan & Karel konden op stal en stonden in de hokjes waar anders kalveren staan. We hebben ze voor het slapen gaan ingepakt omdat het dus vroor (zie de ijsheiligen). In de ochtend werden de vers gebakken broodjes bij de caravan bezorgd rond de klok van 06.30uur. Fijne wekker voor ons allen door de heerlijke geur die uit de zak opsteeg en ons onderkomen vulde. We bleven  twee nachten bij deze leuke familie.

 

 

 

 

Urlaub am Bauernhof bij de familie Lindorfer, de Tipiplace

Mooi om bij een boerenfamilie op vakantie te zijn. Drie hele leuke kinderen, Marcus, Michael en Iris om je heen is ook weer bijzonder. Op deze boerderij was een handboogvereniging gehuisvest. Aparte mannen die boogschutters, ook al ben ik er zelf een in de wereld der sterrenbeelden., ze schieten een stel pijlen in een bord, zonder te praten met elkaar, halen die dingen samen op zonder een woord te wisselen, leggen opnieuw aan en herhalen, herhalen en herhalen deze stappen. Dan wordt er een bier gedronken en ook dat gaat zonder woorden. Bij de Lindorfers was het goed toeven. Zeer behulpzaam en ondersteunend. In de ranch- kroeg werden we uitgenodigd voor een Weizen Bier. Hebben we gedaan.  ’s  Ochtends bleek Karels rechter achter hoefijzer krom te staan. Dus dat werd ook daar weer opgelost. De smid kwam eraan.

 

 

 

 

 

Günther geweldige vent

Piet en Loes regelden per telefoon een overnachting op de boerderij van Günther. We kunnen wel zeggen dat dat heel goed bekeken was. Een particulier, actief als een soort ZZP-er in de bouw, net getrouwd en vader van een één maand oude baby en idem veulen. De man in Kockendorf had het perfect voor elkaar. We mochten in het privé huis douchen en genieten. Tis heel leuk hier in Oostenrijk. Volgend week meer over onze erveringen in dit land.

 

 

 

Op de Desl’s farm voelden we ons helemaal thuis

Ook hier weer helemaal mooi en perfect. Vader en moeder van over de negentig, waren helemaal geweldig. Actief en vooral met van alles en nog wat bezig. Goed om te zien. Dochter Eva had nog heel wat suggesties en ideeën voor onze Nicoline Hoogerbrugge, van Loop voor leven,  als het gaat om voorkomen van kanker. Ik zal Nicoline een mailtje sturen met de gegevens .

 

 

 

 

 

 

 

Blij dat mijn reet geen oren heeft

Of je het gelooft of niet, maar velen stellen vragen over de gesteldheid van mijn achterwerk. Ik moet altijd maar weer zeggen dat dat ding goed getraind is en ik hem nooit hoor klagen. Ik ben blij dat mijn reet dus geen oren heeft, want zou ik steeds eerlijk antwoorden op deze indringende en ietwat intieme vraag omdat ook een kont oren kan hebben, dan zou ie me helemaal voor rot schelden.

Oostenrijkse kampioenschappen grasmaaien met de zeis

Geloof me of niet, we kwamen een oude man tegen die aan het zeisen was. Training noemde deze 80 jarige Oostenrijker het.  Over twee weken zijn de nationale kampioenschappen Arbeiten mit die Zeise. Leuk mannetje dat maar niet kon stoppen met praten !! Overigens hebben we de dagen erna nog vele oude mannetjes zien oefenen met de zeis. Zou best eens een volgend project in Nederland kunnen worden als ik er over nadenk.

 

 

 

 

 

 

 

Karel trapt zijn hoefijzer krom

Onze Karel heeft een ijzer krom getrapt in de stal. Dus vanochtend in alle vroegte vertrekken zat er niet in helaas. De smid gebeld en die kwam na anderhalf uur opdraven. Jantjes ijzers zijn ook meteen vervangen De vertraging betekende dan toch in plaats van 09.00 uur 12.30 uur vertrekken. Leuke gezellige smid Martin Jungwirth. Geschoold en getraind door onze eigen Rob Renirie, die hij as. zaterdag ook weer treft op een nascholingsbijeenkomst in Wenen. Leuk te horen dat de smedenwereld klein is en men elkaar kent. De dag met nieuwe schoenen ging goed. Ben blij dat de knollen niet op van Bommels lopen. U na twee dagen lopen blijkt dat de nieuwe schoenen het heel goed doen. Overigens ben ik blij dat de paarden geen van Bommels dragen, daar zou ik per schoen met vijfentwintig Euro niet rond mee komen.

Zware dag vandaag bijna 50 kilometer afleggen met hoogte verschillen tussen de 500 en 1.000 meter. Op het paard, af naast het paarde lopen en het rustig aan doen. De natuur is weer overweldigend;  De reeën springen zowat op het zadel, de vossen stellen zich verdekt op,  de vogels fladderen lustig rond en fluiten als gekken, de velden liggen er als een plaatje bij en wij zijn aan de loop. Het is een zware en vooral mooie dag. Komt daar een man aangelopen met zijn Nordick sticks, twee oorbellen in waar iedereen jaloers op zou zijn, een versleten gymnastiek broek aan met het Adidaslogo van de olympische spelen uit 1964 en een vrolijke lach op zijn gezicht. Hij roept en geeft aan dat er bij hem geluncht kan worden in de ” Reiter  Stube. Het is dus lunchpauze en wij gaan er op in. We hebben een mooie tijd gehad. Een pensionado die samen met zijn vrouw alleen voor paardrijders wil serveren. Toen we wegreden werd de muziek op zijn uiterste volume gezet en reden we langzaam maar zeker de heuvel op. Na een paar minuten hoorden Connie en ik de muziek nog steeds en hebben genoten.

 

 

 

 

 

Krachtsinspanning op de 18^de mei

Dachten wij dat die verrekte ijsheiligen weer voor een jaar opgeborgen zouden zijn, kwamen we flink op de koffie. Voor vandaag hadden we een grote en lange route gepland. Connie was er klaar voor maar eerst wilden we allemaal dat ook Piet, de chauffeur deze week van de paardenwagen, op Karel zou gaan. Ja dat gebeurde dus ook. Het eerste stuk ging Piet te paard…… en  niet zomaar voor even. Bijna twee  uur was hij Karels  partner en vriend. We liepen door velden, weilanden en langs akkers en Piet zat erop als een volwaardig ruiter. Het was helemaal leuk. Na Piet zijn zit stond Connie aan de kant van de weg samen met Loes te wachten en de wissel ging gebeuren. Met 9  lange uren van omhoog en dan weer zelf lopend naar beneden kwamen we aan. Hoogte verschillen tussen de 550 en 950 meter, echt waar dat moet je een keer meemaken. Het was een zware en vermoeiende tocht die ik wil neerzetten als de mooiste tot nu toe. Wat een uitzichten en wat fijn m met die knollen daarin rond te dansen.