Op weg naar Istanbul

2012

Vanochtend hebben we uitgebreid afscheid genomen van Hans, Jaap en Michel. Het waren twee echte ontdekkingsweken die eerste twee. De norm en trend zijn gezet. De caravan is op orde en het dag-werkschema ingericht. We kunnen zo verder. Mannen hartstikke bedankt en ik heb genoten!

De derde etappe is dus begonnen. Welkom aan Pietje van den Berg, Chris en Renee Hermsen. Het is mooi om te ontdekken dat we al twee weken achter de rug hebben. Het is allemaal prima gegaan en we zijn goed opgeschoten.
Vandaag, zondag 22 april, zijn Renee Hermsen en ik de 350 km grens gepasseerd, mooi hé. Renee is een geweldige amazone, ze zit lekker boven op Karel en stuurt hem waar ze hem hebben wil. Hij moet voorop lopen en gaat dus voorop. Reneetje heeft hem in een paar minuten getemd. We hadden een wonderschone dag vandaag. Lekker zon en eindelijk een dag zonder nat pak of vreselijke kou. De opkomende lente met veel heel jong groen, een stel ronddartelende reeën, zwijnen die alle velden omploegen, een door een vos geplukte resten van een roofvogel (de wereld op z’n kop) en op alle velden kleine groene plukjes. Het was een echte prachtige dag vol lentse romantiek.

Op de plek, in Wetzlar, aangekomen hadden Pietje en Chris de boel helemaal op orde. Het leek wel of de activiteiten en gewoontes van de eerste twee weken gewoon door konden en mochten gaan. Alles aan kant, de bedjes weer opgemaakt, de biertjes koud, de hapjes klaar en een opgewekt en blij stelletje dat weer heel blij is dat we aangekomen zijn.
Ik zei het al: het is een prachtige tocht. De paarden doen het gelukkig ook heel goed. Op 21/22 april zijn we aangekomen bij Pferde-und Reitverein in Herborn. Leuk gezelschap. Gisteren een prachtige tocht gereden. Vol door de bossen gegaan op hoge snelheid. De paarden waren naderhand uitgeteld. Jan lag helemaal languit in z’n box. Daarna heeft ‘ie nog lekker rondgedold in de modder.

Reitverein Wetzlar, die Tina ist fabelhaft

Voor het eerst waren we niet bij een particuliere stal aangeland maar bij een echte Reitvereinigung. Die Tina is een stalcoördinator en een geweldige meid die er vooral voor de paarden en ook voor ons was. Dat is niet alleen apart, maar vooral ook heel leuk. De paarden hadden een mooi onderkomen en onze combi een perfect parkeerplaats. We zijn voor het gemak maar even uit gaan eten. Wetzlar is mooie ouwe stad dus daar hebben we gesmuld in een restaurantje uit 1823 met authentiek gerechten van de oprichter. Gelukkig kwamen de ingrediënten rechtstreeks van de markt nu.

Wetzlar-Giessen, heerlijke tocht met zon en warmte

Laat op de middag kwamen we aan bij Hardtallee 24 in Giessen bij de heer Wolfgang Schwanke. Dat is een hele aardige man met een grote mate van deskundigheid op het terrein van springpaarden. Met de telefoon regelde hij dat wat nodig was. Denk hierbij aan contacten voor de volgende dag en de smid. Pietje en ik hebben samen met Jan & Karel op maandag 23 april een ongelooflijke fijne rijdag meegemaakt. Geen regen, weinig wind en veel plezier. Een treinemplacement zat ons bij de start wel behoorlijk in de weg, de echte route was dus nauwelijks te vinden. De veldleeuweriken floten als gekken en met behulp van de lokfluit die mijn kinderen hadden meegegeven konden we ook allerlei andere vogels aan het zingen krijgen. De reeën en herten deden van zich spreken en lieten zich zien. Ik ben me ervan bewust dat ik de lente voor het eerst in mijn leven van dag tot dag meemaak en kan zien dat de blaadjes dus echt langzaam maar heel zeker aan de bomen komen. Hier en daar een bos bloesem uit de bomen, mooi opkomend gras en het vrolijk gekwetter van de vogels. Ik vind het prachtig en me ervan bewust dat het al heel lang zo gaat maar dat ik me nooit gerealiseerd heb dat ook in de natuur de cyclus zich herhaalt met zekerheden.

Tja, de paarden en het gezelschap. Pietje was als amazone in good shape en deed het geweldig. Jan & Karel liepen in de ochtenduren weer als gekken. Na de pauze, liepen we een stuk met zo’n stuk of 7 hele kleine kleuters om ons heen. Eenmaal op de plek aangekomen hadden Renee en Chris het prima voor elkaar. Ze hadden een mooie overnachtingsmogelijkheid bij een paardenfokker/verkoper geregeld. Hij had zijn zaakjes perfect op orde. Het allerbelangrijkste, zij hebben INTERNET WEER AAN DE GANG gekregen! Eenvoudig met een prepaidcard. We zijn allemaal blij.
Mooie paarden trouwens.. Jan had het helemaal gehad! Eenmaal in zijn stal, liggend met gestrekte benen naast zijn berg hooi, had hij totaal geen zin om te eten. We dachten dat hij ziek was. We hebben toen maar geprobeerd de thermometer in zijn achterwerk te prikken, maar dat lukte voor geen meter. Meneer wil geen polonaise aan zijn kont! Hij was volgens mij vooral erg moe. We hebben hem maar even gelaten en morgen is hij weer boven Jan. Karel is gelukkig een sterke knol die het goed doet en heel rustig blijft. Morgen komt de hoefsmid hun ijzers vervangen en dat was echt wel nodig..

Turks restaurant

Het is wat als je ineens Istanbul op een gevel ziet staan. Je denkt: “Wat! Ben ik er nu al?”. Toen bleek dat het toch een Turks restaurant was, dus wij maar met de paarden voor de deur om een foto te maken. De eigenaar kwam met vrouw en kinderen naar buiten en wilde vol trots met ons op de foto. Leuk, leuk, leuk!

De koekjes van Havens

Joris Kaanen die met Havens paardenvoeders de hele reis ondersteunt mag wel heel trots zijn op de paardenkoekjes die mee werden gegeven! Jan & Karel zijn er helemaal gek op die dingen en ze krijgen er een flinke brok energie van. Deze extra geste is zeker een bedankje waard.

De smid op bezoek

Christiaan, de smid, heeft op onze rustdag de paarden beslagen. Hij gaf uitgebreide complimenten aan de wijze waarop ze in Nederland beslagen zijn. Nou Frank en Gerrie! Je ziet maar weer dat jullie werk hier ook erg wordt gewaardeerd. Jantjes ijzers slijten trouwens wel veel harder dan die van Karel. We moeten ook goed opletten dat het met z’n hoeven en ijzers goed blijft gaan anders zal hij over een aantal weken aan de hoefschoen moeten.

Dooie mus der Wolfgang

Onze Wolfgang van een paar dagen geleden beloofde ons dat hij de paarden kwam beslaan, waar we ook waren! Hij liet ons al weten dat het er de eerste 14 dagen niet inzat. Dan zijn we nu mooi met een dooie mus blij gemaakt! Daar moest ik vanochtend aan denken toen ik de caravan verliet en het dooie ding voor de deur zag liggen.

Wat en waar reden we

Van vele kreeg ik de vraag aan te geven waar we precies reden en welke plekken we aandeden. Ook vragen over de kilometers die we lopen. Nou dan is hier een overzicht van de eerste loopactiviteiten tot even na de rustdag van 24 april.

090412 Nijmegen-Heijen 19,6 km
100412 Heijen-Wellerlooi 33,7 km
110412 Wellerlooi-Geldern 14,8 km
120412 Geldern-Wachtendonk 17,3 km
130412 Wachtendonk-Mundelheim 39,1 km
140412 Rustdag
150412 Mundelheim-Velbert 45,8 km
160412 Velbert-Ennepetal 39,3 km
170412 Ennepetal-Breckerfeld 14,9 km
180412 Breckerfeld-Hemmeke 20,9 km
190412 Hemmeke-Wiehl 47,1 km
200412 Wiehl-Dreisbach 27,6 km
210412 Dreisbach-Herborn 29,6 km
220412 Herborn-Wetzlar 31,2 km
230412 Wetzlar-Giessen 25,3 KM
240412 Rustdag
250412 Giessen-Grunberg 29,6 km
260412 Grunberg-Hirzenhain 34,6 km
270412 Hirzenhain-Wartmannsroth 38,2 km

We hopen aan het einde van deze week/begin volgende week in Knetzgau te zijn. Mijn inschatting is dat we dat zeker gaan halen. Morgen gaan we dan waarschijnlijk door de 650KM grens heen (als ik er maar van kan slapen).

Bezoek uit Nederland

Vandaag, 24 april op de rustdag krijgen we bezoek van Antoon van de Molengraaf, de vader van Frank, de vriend van onze Kris. Hij heeft in 5 uur tijd met z´n nieuwe motor BMW 1200 het traject afgelegd. Gezellig en leuk om zo bezoek te krijgen. Antoon heeft lekker mee- en rondgekeken en we hebben gezellig zitten kleppen. Na een paar uurtjes ging hij terug om voor het donker weer in Wijchen aan te komen.

Nog meer bezoek

Op woensdagavond 24 april, kwam de heer Wolfgang Schwanke onze gastheer van de avond ervoor gezellig op bezoek samen met zijn vriendin. Een hele stapel foto’s uit de vijftiger jaren van zijn vader met paarden. Hartstikke leuk!

Nu op de boerderij bij de familie Rühl

Wat een geweldige familie. Karl Heinz und Frau Rühl hebben een mooi bedrijf, maar hebben de laatste jaren heel veel fysieke problemen gehad wat er toe leidt dat zij het bedrijf noodzakelijk aan het afbouwen zijn. Het zijn lieve mensen met een enorm groot hart voor dieren. Karl Heinz raakte zijn onderbeen kwijt nadat er een paard op was gaan staan. Dat houdt ons dus scherp! Jan & Karel zijn heerlijke paarden, maar je moet altijd alert blijven! Lieve Grunbergers van de Willy Brandt Strasse: hartstikke bedankt en veel sterkte de komende tijd!

Schone weilanden, landschappen en heuvels, reeën, roofvogels

We rijden hier door een geweldig gebied met veel natuur, prachtig glooiend landschap, snelstromende sloten, niet omheinde weilanden en weinig verkeer. Het is dus genieten geblazen en dat doen we volop. Vandaag hebben Pietje van den Berg en ik ruim 35 km afgelegd en nagenoeg geen mensen ontmoet op onze route. Het is een aparte gewaarwording.
Onderweg kom je van alles tegen: vossen, roofvogels, reeën, vele soorten zangvogels maar ook.. aardige mensen!
De stad Hessen is in ieder geval echt de moeite waard met de vele vakwerkhuisjes en aparte pleintjes. Ga er een keertje heen. Het is er fantasties! De weilanden waar je kilometers lang doorheen kunt raggen, wandelen en zelf lopen, zijn voor ons Hollanders echt heel bijzonder .

GPS en Renee

Gisteren en vandaag hebben we een prachtige tochten gemaakt. Renee gisteren als amazonegezelschap, vandaag Pietje, Renee’s moeder. Beide dagen echt helemaal geweldig. Renee heeft op de GPS gelopen en vond het geweldig en was verbaasd wat er allemaal op zo’n Garmin staat. Ze deed het prima! Haar tweede ervaring deed ze op met een lagere tocht van 38,3 km het ging wederom prima. Het was jammer voor ons dat de gps in de sloot belandde, maar gelukkig hebben we ‘m weer snel teruggevonden.

Familie Tina Frank und ihre Mutter

In Hirzlain was het ook weer helemaal prima. Goede zorg voor de paarden en zoals Jan & Karel inmiddels gewend zijn, een prachtige grote stal van 5 bij 6 meter. We zijn bij vertrek toen ook een kudde schapen met herder en honden tegengekomen. Er volgde een leuk gesprek, dat eindigde met zijn vraag: “Who geht die Reise hin ?” Het antwoord: “Wir reiten nach Istanbul”. Hij keek ons stilzwijgend aan en na een korte stilte zei hij: “Viel glück!“ waarna hij zich om draaide en verder slenterde.

Vrijdag, het einde van de derde etappe

We hebben weer een prachtige tocht gemaakt. Iedereen die van buitenrijden en lange tochten houdt moet echt een keer naar Hessen. Een fantastisch landschap! Hier en daar loop je door hele authentieke Duiste dorpjes heen met een macht aan vakwerkhuisjes. Ik heb genoten het is prachtig allemaal om te zien en mee te maken.

Team van de week 3de etappe

De familie Hermsen was bijna compleet (Paultje ontbrak)! Renee, Pietje en Chris waren nadrukkelijk aanwezig deze week. Chris regelde de zaken de dag door en een van beide dames reeds op Karel de tocht mee. Hartstikke leuk en prima geregeld allemaal. Pietje en Chris blijven nog een week en Lotte komt dan op Karel rijden. De vierde etappe gaat morgen van start. We denken aan het einde van die week diep in Bayern te zijn en echt al heel dicht tegen Oostenrijk aan te zitten.

De eerste nacht buiten op de Reesbergerhof

Na een zware dag met vele kilopmeters kwamen we de laatste dag van de derde etappe aan op een mooie kleine manege met vijf paarden. Hele leuke mensen, de familie Zuegert, die het prefect voor elkaar hebben. We hebben gezellig tot in de late uurtjes buiten gezeten met een hele groep mensen. De hele dag door hebben we daarna in de zon gelopen. Het werd ruim boven de 25 graden en de afstand die we aflegden was bijna 40 kilometer met veel hoogteverschillen. Eenmaal op de plek aangekomen konden de paarden op een prachtige plek de nacht doorbrengen. Jan & Karel genoten er zichtbaar van!